Morze pełne bursztynów

Mihimici

Jest to może, nad którym można znaleźć najwięcej bursztynów. I to prawdziwych, nie podrobionych. Muszle też są tu częstym zjawiskiem. Rzadko można tylko znaleźć małże jadalne. Fale wynoszą je na brzeg. Najpiękniej jest tu podczas zachodu słońca, bo promienie zalewają morze.

Mihmici oddaliła się z terenu testu dość daleko. Ale przynajmniej tu było chłodno. Suczka była dumna z siebie. W końcu musiała się wystarać o tą posadę. Jednak nie przesadzała z tą dumą. Po prostu wolała być bardziej... Skromna. Nie będzie się przecież chwalić. Spojrzała na morze. Zauważyła je w blasku księżyca. Ach, jak przyjemnie chłodno było jej. Przynajmniej w drodze na słońcu nieco wyliniała, wtedy gdy zrzucono ładunek z nią.

Méchant

I znó to samo. Czarna kotka przedzierała się przez gąszcz drzew. W cieniu widać było tylko jej złote, błyszczące oczy, które co jakiś czas znikały. W końcu stanęła. Znów wyczuła kundla... I to tego samego! Prychnęła i dumnie wyszła zza drzew. Obeszłą psa.
- Phi, suka! *Oczywiście jako pies, nie?* Czego tu szukasz? - wysunęła pazury.

Mihimici

Mihmici nie raz została pocięta przez kota. Jednakże uodporniła się z czasem nieco na ból. To nie był wcale Yaee. Ta kocica chciała walki. A jeśli będzie chciała, to ją będzie miała. Mihi była psem husky, zaś ta rasa była nieco spokrewniona z wilkiem. Husky, jak to husky. No i suczka była silna. - Czego chcesz, szkaradna istoto?! - Zawołała na kotkę.

Méchant

Mech syknęła. Klapnęła na swym zacnym zadku i wbiła swe świecące oczy w psa.
- Szkaradna? My, koty, jesteśmy najpiękniejszymi zwierzętami! Nasz wdzięk jest nie do pokonania przez takie psy - zaśmiała się. Méchant poczuła, że coś jej rozrywa wnętrzności. Czyżby demon?

Yaee

Yaee przydreptał nad morze spokojnie, opanowanie. Przyzwyczaił się już do królowania krainą i nie mógł ot tak, stracić tego wewnętrznego spokoju. Mimo to zrzekł się władzy. Czemu? Nie wiedział. Chciał zacząć życie od nowa... Tak, zupełnie od nowa. Ulewny deszcz moczył kotu futro, co ten traktował z jak największą obojętnością. Widząc inne zwierzęta, których w owej krainie jeszcze nie widział uśmiechnął się przelotnie. A nie, widział już tamtą białą... Jak ona miała? Ach, Mihimici! Kocur zadowolony, z uniesionym i lekko machającym ogonem podszedł do nich i siadł.
- Witam, Mihimici i Ciebie... Ciebie nie znam... Yaee jestem.
Powiedział strzygąc prawym uchem. Wyczuł napięcie panujące między nimi obiema. Czyżby zwykle spokojna kraina miała stać się miejscem rozlewu krwi? W każdym razie, on do tego nie dopuści.

Méchant

Méchant odwróciła się. Machnęła ogonem. W końcu jakiś samiec kota. Jednak była królowa nic nie czuła... Jedynie chłód swego serca. Zamruczała i rzekła:
- Witaj Yaee. Mnie zwą Méchant. Z tym królewskim imieniem się urodziłam i z nim umrę - zawsze musiała powiedzieć o swojej roli, jaką niegdyś pełniła.

Yaee

- Cisza...?
Mruknął cicho sam do siebie. Przyjrzał się uważniej czarnej kotce i pokiwał głową sam do siebie.
- Nie, to nie ona...
Dodał tak samo cicho. Jego niegdysiejsza znajoma dzieląca z nim tron i także mająca krainę we władaniu była królową... Ale ona była zamknięt w sobie... Porozumiewała się telapatycznie... No cóż, widocznie znikła z krainy na zawsze.
- Ja jestem byłym władcą krainy, w której aktualnie gościsz. Zrzekłem się władzy.
Powiedział już normalnie, głośno i spokonjie.

Méchant

Méchant przyjrzała się byłemu władcy. Jej świecące oczy cały czas lustrowały teren. Po chwili przemówiła.
- Byłeś władcą? Zrzekłeś się? - chciała dodać: "niedoczekanie!". Powstrzymała się jednak (co nie było w jej naturze). Ona uciekła ze swojej Krainy... Musiała... Spojrzał w dal, za może. Po chwili zamknęła jednak żarówki, a w jej głowie pokazywała się różne obrazy. Obraz z przeszłości, w której władała swą Krainą. Szybko jednak potrząsnęła kocim łebkiem i zajrzała do torby. Na jej dnie spoczywała korona, która również świeciła. Jednak Méch zamknęła torbę. Nie chciała przypominać sobie o królestwie, które utraciła.

Yaee

- Owszem byłem... Zrzekłem się, bo uważam, że na władanie krainą jestem za stary... *śmiech* Aczkolwiek mym marzeniem nadal jest zostanie przywódcą mego klanu.
Odpowiedział uśmiechając się lekko. Zajmując rozmową Meszka nie dopuścił do bitwy między nią a Mihimici. Na szczęście... Nie lubił bitw czy w ogóle wojen. Miał to do siebie, że wolał pokój...

Méchant

Meszek wesoło machnęła ogonem. Zupełnie zapomniała o obecności psa.
- A do jakiego Klanu należysz? Ja jestem z Klanu Chłodu.. Erm, tak zimnego jak me serce - jej oczy błysnęły jeszcze bardziej. Czułą się dość dziwnie - nie często bywa taka miła, spokojna i... zawstydzona. Tak, zawstydzona.

Yaee

- Chłód? Hmm... Można się spodziewać... Ja pochodzę z Drzewa.
Odpowiedział zamyślony. A co z Mihimici? Zastygła w bezruchu? Hmpf... Kocur pacnął psa ostrożnie. Może przymarzła do ziemi?

//totalny brak weny.

Méchant

Dopiero gdy Yaee szturchnął sukę *psa, psa, psa!* Meszek przypomniała sobie o jej obecności. Syknęła cicho i znów odwróciła łepek do per Byłego Władcy.
- Klan Drzewa? Ciekawe... Słyszałam, że tamtejsze zwierzęta kochają kłamać - zastrzygła uchem. Ona również nie miała już pomysłów co robić...

Nieprzyjaciel

Sylwetka psa a mianowicie aussie pojawiła się na skraju horyzontu, gdy wśród niezwykłego szumu wody, zjawił się ten, którego nazywają samą śmiercią. Stukając pazurami po firmamencie guntu, ruszył przed siebie, wbiwszy swoje barwne wejrzenie w postać obecnych tutaj kotowatych. Zmarszczył nieznacznie kraniec pyska, nie tolerował kotów, co to to nie. Ale nie miał zamiaru ich atakować, nigdy. Ogonem poruszył lekko na boki.

Post powinien zawierać min. 3 rozwinięte zdania. Na razie otrzymujesz upomnienie. Następnym razem będzie ost. Przeczytaj Regulamin.

Musiałem iśc i nie dokończyłem postu.

Méchant

Meszekl prychnęła. Kolejn kundel! Zustrowałą go wzrokiem i znów spojrzała na Yaee.
- Yaee co robimy? - Rzuciła i zastrzygła uchem. To był znak dla psów, że jest czujna, że nikt jej nie zaarakuje bez zapowiedzi.