Łąka Pełna Kwiatów

Cisza

- Uderz mnie, a poznasz przyszłą wojowniczkę Chłodu- posłałą mu groźbę. O nie, ona nie należała do tych, którzy nie odważą się wyściubić noska zza szeregu.
- Przekonasz się, że każdą władzę można obalić... Może nie ode mnie, ale źle robisz, prowokując kogoś, o kim nic nie wiesz- powiedziałą telepatycznie, pewna siebie. Kimkolwiek by nie był, nie stanowił dla niej zagrożenia. Nie tu i nie teraz.

Yaee

- Nie zamierzam cię uderzyć o dzielna telepatko.
Cocori domyślił się, że kotka jest niemową. Po czym zaśmiał się.
- Kto udzieli ci testów? W twoim klanie nie ma przywódcy.
Prychnął i wrócił na drzewo. Co za wredne stworzenie! Królom się nie podskakuje i ona pożałuje jeśli zrobi to ponownie.

Cisza

Uniosła łeb wyżej, dumnie. Nie przejęła się jego słowami. Po chwili dwoma susami doskoczyła do niego i przydusiła go ostro.
- Ty sobie bądź królem, ja zaś jestem królową. Nie chciej poznać reszty mojej mocy- mruknęła telepatycznie i puściła go. Przecież nic jej nie zrobi...
- Więc Ty rządź, pomagaj mi i na odwrót. A wtedy wszystko będzie dobrze. I nigdy się nie przeceniaj, Kochanie- dodała, milszym już tonem telepatycznej wypowiedzi. Uśmiechnęła się blado i cofnęła, dając jemu i sobie więcej przestrzeni.

Yaee

- A więc tak się sprawy mają.
Cocori wystawił pazury i drasnął kotkę w pyszczek zostawiając tam głęboką, krwawiącą ranę przedzierającą jej oko. Cocori wlazł na najwyższy konar drzewa i krzyknął do niej.
- Lepiej przeproś. Albo poranię cię bardziej.
W jego naturze nie było miejsca na takie błachostki. Jeśliby zechciał to zabiłby niemowę. Dał jej jednak szansę na przebaczenie.

Cisza

Kotka uśmiechn ęła się.
- Więc to tak... uderzasz i uciekasz.... Uciekaj, przede mną nie ma ucieczki- telepatyczna wiadomość dostała się do umysłu kocura.
Sekundę później w umysł kota wdarł się potworny pisk. Cisza użyła swojej telepatycznej mocy, by przywołać każdy pisk zabijanej ofiary Cocori'ego. Spotęgowała je i obróciła przeciwko niemu. Jego umysł stał dla niej otwarty. Nie ruszając się, raniła go piskiem ofiar, które zabił w całym swoim życiu.

Yaee

Na twarzy Cocori'ego zagościł grymas bólu. Nie wiedział, że kotka jest królową. Myślał, że kłamie.
- No już spokój! Nie wiedziałem, że jesteś władczynią.
Cocori'emu zrobiło się trochę przykro za to co zrobił kotce. Postanowił więc tak jak w jego klanie należało by zrobić. Zacząć poznanie od nowa.
- Dobra dajmy sobie spokój i poznajmy się na nowo.
Cocori był lekko rozbawiony sytuacją. Nigdy nie ranił królowej a w dodatku nie poznawał jej "od nowa". To była bardzo osobliwa sytuacja.

Cisza

- W porządku, Cocori. Tylko nie mów każdemu, że mam taką, a nie inną moc. I że nie mówię. A wtedy myślę, że się dogadamy- uśmiechnęła się, słysząc jak śmieszny podtekst jej się udał. Wskoczyła na wyższą gałąź, do króla kotów i usiadła naprzeciw niego.
- Wyciągnij z tego spotkania lekcję. Nie wiemy, kogo spotykamy, więc lepiej nie zadzierać z nim z miejsca. Ja akurat potrafię być pobłażliwa i szybko zapomnę o moim oku. W porządku?- posłała mu kolejną wypowiedź. Patrzyła mu prosto w ślepia, a pozę przyjęła niczym sfinks- dumnie wyciągnięta, z wypięta piersią. Oj, nie była byle jakim dachowcem.

Yaee

Cocori spojrzał na kotkę. Zmieszał się ponieważ był głupi, że zaatakował nie wiedząc kim naprawdę ona jest.
- Dobrze. Nie powiem.
To mówiąc podrapał się za uchem i dodał.
- A tak w ogóle. Czemu się nie odzywasz? Jeśli można wiedzieć.
Spytał kocur powoli złażąc z drzewa i kierując się w stronę strumyczka. Wlazł do niej i wyskoczył z napuszoną, ogrzewającą go sierścią. Było mu zimno a wiedział, że nic innego niż szok termiczny, strach lub złość bardziej nie napuszy jego futra. Teraz wyglądał jak wielka, beżowa kulka z ogonem, oczyma i uszami.

Cisza

- Nie chcę o tym mówić- posłała mu wiadomość, nie schodząc z drzewa i zerkając w jego kierunku z pobłażliwym uśmieszkiem. W końcu jednak uśmiechnęła się szerzej i doskoczyła do niego szybkimi susami i przykucnęła przy brzegu.
- Nie umiesz kłamać- powiedziała telepatycznie, ni z owąd.

Yaee

Kocur spojrzał na nią zdziwiony. Jak dotąd nawet nie próbował więc skąd ona może wiedzieć? Cocori nie zgłębiał jednakże tego tematu. Pognał do jaskini o której tymczasowo tylko on wiedział i tam się skrył. Postanowił odpocząć chwilę od natłoku myśli.

Cisza

Dopadła go jednak delikatna myśl, wdzierająca się wprost do jego umysłu.
- Koty nie jedzą jogurtu.- wyjaśnienie, skąd domyśliła się, że okłamywał sukę. Raz, i drugi.
Cisza siedziała wciąż nad brzegiem, lustrując swoje okaleczone oko. Prychnęła zła. Nie miała pojęcia, że rana była tak paskudna. Rozejrzała się i wyszła, bez zbędnych pożegnań.

Nieprzyjaciel

Zjawił się, skołtany miarowoscią swego haniebnego istnienia, okrytego włościami zakłamania, kryjącymi się w miarowości jego brązowych ślepi
Turbalne odgosy trąb i niezwykła wizja kołająca się po jego łbie...

Anielski głos borderki, wdrążył się w jego małżowiny, przedzierając się do zakamarków trwożnego mózgu, tak iż przez jego czarno-białe cielsko przeszedł niezwykły dreszcz emanowanej rozkoszy, pogłębiającej się na wskroś i rozlewającą się po jego trwożności jestestwa. wżynając w głąb zakamarków duszy Kraniec pyska uniósł się we geście ironizmu, skąpanego w niezwykłych czeluściach potępienia, ku grani nieprzebytych wspomnień, nad przepaścią między snem a jawą.
Krwawe wejrzenie omiotło obecnych, a ślepia zamieniły się we wąskie szparki, przez które prawie nic dojrzeć nie mógł. Okryty trwogą i bólem straszliwym, począł zanurzać się w otchłań szaleństwa, w ciemnośc niezmierną, która zaczynała omamiać jego martwy już mózg. Stojąc u wrót pana piekieł, kunsztem swego zadziornego zycia, chełpiąc się okrucieństwem i szaleństwem swego marnego żywota, pełzającego po ziemi niczym robak.

Powracając w otchłań rzeczywistości, okrył swym wzrokiem miejsce, w które sztywne łapy go przywiodły, zamilcz bezkresna równino.

Semen

Jasnokremowy kot o błękitnych oczach przechadzał się po krainie, w której to postanowił sobie odpocząć od długiej tułaczki. A niech to... Jak raz musiał trafić w miejsce zatłoczone przez nieznane mu zwierzęta... Paskudna sprawa. Nienawidził tłoków. Zabierają przestrzeń i tlen potrzebny do oddychania, a w dodatku większość spotkanych przez Semena osób była dociekliwa i irytująca. Mówi się trudno, może ci tutaj będą inni i raczą nie zajmować jego cennego czasu.

Yaee

Yay. Kocur zaspał... Huh. Pogrążenie się w śnie zimowym nie jest takie fajne jakim się wydaje. Yaee przeciągnął się i z zadowoleniem wyszedł z jaskini. Ciszy już tu nie było, zaś wyczuwalny był zapach innego kocura i obcego psa. Yaee prychnął. Jak narazie tylko dwa psy wydawały się być przyjaźnie nastawione... Oby i ten był taki. Kot podszedł do nich powolnym, sennym krokiem. Siadł i kiwnął im łbem. Ziewnął.
- Witajcie... Jestem Yaee.
Mruknął wysuwając lekko pazury w celu sprawdzenia czy "jakby co" działają. Widząc, że i owszem, schował je i czekał na odzew ze strony obcych.