Łąka Pełna Kwiatów

Saga

W Sagi głowie chodziły różne myśli. " Oni mnie się boją? Jeśli tak to dlaczego? Może nie lubią dużych psów? " Saga nie mogła uwolnić od tych myśli.
-A więc Cocori czy ty boisz się mnie? Albo ty Ciszo boisz się mnie? Jestem taka straszna?
Bez zastanowienia Saga próbowała rozpocząć rozmowę.

Cisza

- Nie chcę o tym mówić- powiedziała telepatycznie do suki Cisza, znów udając, że mówi.
Odwróciła się na chwilę w stronę kota. Był tuż obok, więc zaryzykowała i posłałą jemu też, tym razem bez otwierania pyszczka.
- Nic, w porządku- informacja była tak szybko przesłana, że kotu zdawać się mogło, że mu się przywidziało. Bo czy jakiś kot mówi bez otwierania pyszczka? Tak, pewnie mu się wydawało.
Popatrzyła ponownie na suczkę i otwierając pyszczek, dodała:
- Masz we mnie... przyjaciółkę. Z mojej strony nie obawiaj się odrzucenia. Coś wiem o tym, jak to jest być odpychanym i niepotrzebnym- kolejna wiadomość dotarła do suczki.

Yaee

- Nie, nie jesteś straszna lecz myślałem, że być może ona sięciebie boi.
Powiedział spokojnym, basowym głosem. Przez chwilę w jego umyśle usłyszał "Nic, w porządku" lecz nie wiedział czy to nie wymysł jego wyobraźni.
- Mówiłaś coś do mnie?
Spytał spokojnie rudej kocicy. Była taka tajemnicza. Bardzo podobna do Sagi.

Saga

Saga się ucieszyła że ma pierwszą swoją przyjaciółkę. Była teraz pewna że Cocori też będzie jej przyjacielem.
-Cocori ja nie jadam kotów. A poza tym lubię je. Są takie ... takie miłe.
Saga powiedziała swoją odwieczną tajemnicę.
-[i]Proszę nie mówcie nikomu, bo jak się wyda to ... to inne psy będą mnie wyśmiewać. Zawsze uczono mnie, że kot to mój wróg i mam go nienawidzić. Ale jak można was nielubić?
Saga powiedziała z błagalnym spojżeniem.

Yaee

Cocori zamruczał. Taaak... on był takim uroczym, mięciutkim, puchatym, słodkim kociskiem.
- Nie można nas nie lubić. A tak w ogóle. Czy wiesz, że koty jedzą jogurt?
Powiedział a jego nosek trząsł się jak zwykle. Czasami to go irytowało.

Cisza

Kotka uśmiechnęła się do Cocori'ego i skinęła mu łebkiem twierdząco. Zaczęła machać końcówką ogona- niechybny znak, że zaczyna się jej nudzić. Spojrzała więc ponownie na sukę.
- Są gorsze tajemnice- odparła telepatycznie, znów imitując mowę. Tym razem odwróciła łeb tak, żeby Cocori nie widział ruchu jej wąsów, podskakujących, gdy udawała, że mówi.

Saga

Saga spojrzała się i okrążyła ich. Pobiegłóa nad strumyk. Weszła do niego i się zamoczyła.
-Ach jak przyjemnie.
Powiedziała i zaczęła nucić swoją ulubioną melodię z dzieciństwa. Nagle poczuła że coś się na nią patrzy. Usłyszała piszczenie w trawie. To była mała szara mysz.
-Ale śliczne maleństwo!
Powiedziała Saga.

Yaee

Cocori'emu też zaczynało się nudzić. "Jako koci król zarządzam! Rozkręcić tę budę!" krzyknął do siebie w myślach. Zaraz potem podszedł do Sagi.
- Mysz! Będzie pysznie smakowała!
Krzyknął znudzony szarą codziennością Cocori i zaczął gonić stworzonko.

Cisza

Cisza, ledwo stając na czubkach opuszek łap, szybko pomknęła ku Sadze. Porwała mysz i wskoczyła w krzaki. Wszystko stało się tak nagle, że jeśli suka mrugnęła, mogła nawet nie zauważyć, gdzie zniknęła mysz.
Ciszę zdradzić mógł jedynie szelest, który to wydawał powracający do pierwotnego kształtu krzew.

Saga

-[i]Może Cię przygarnę. Będziesz jeździła na mojej obroży?[i]
Saga zapytała z radością.
-[i]Cocori zostaw te małe zwierzątko. Ono jest takie biednie.[i]
Ale saga usłyszała piszczenie i była pewna że już je zjadł.

Yaee

Ta małomówna kotka odebrała mu jego zdobycz! Jak śmiała! To było pożywienie kociego króla nie zwykłej, rudej kotki która nawet się nie przywitała.
- Nakazuję ci to zostawić.
Powiedział od niechcenia i na powrót wlazł na drzewo poczym burknął niezadowolony.
- Czy ty w ogóle się kiedys odezwiesz?
Spytał naburmuszony. Mało kto mu się stawiał i zabierał coś z przed nosa.

Cisza

Saga pomyliłą się, jednak w bardzo małym stopniu. Mysz w istocie, została zjedzona, ale przez głodną Ciszę.
Kotka szybko uporała się z posiłkiem i wyskoczyła z krzaków. Powróciła do nich, oblizując pyszczek. Potem zaś usiadła i zaczęła się dokładnie czyścić.

Saga

Saga uciekła z łąki. Myślała że już pora na powrót do swojej nory.

Cisza

Cisza spojrzała na kocura. Teraz i z nim moła swobodnie pokonwersować telepatycznie.
- Ty tu rządzisz? Nie widać po Tobie. Dlaczego się złościsz? To teren wolny, kto pierwszy i szybszy, ten je- powiedziała telepatycznie, ruszając odpowiednio pyszczkiem. Tylko inny telepata mógłby to odróżnić od zwyczajnej mowy.

Yaee

A więc się odezwała. No cóż nie wyglądało to tak jakby zwracała się z należytym szacunkiem.
- Staram się być miły dla nowych. Ale wiesz to może się w każdej chwili zmienić.
Powiedział z wrednym uśmieszkiem.
- Bo wiesz z natury, nie daję o sobie poznać, że tu rządzę. Ale ty chyba się o to prosisz.
Prychnął głośno by usłyszała po czym z szedł z drzewa.